ÖMÜR GÜRBÜZ

                         Ey Sevgili!                        Senin kalbinden sürgün oldum ilkin                        Bütün sürgünlüklerim bir bakıma bu sürgünün bir süreği                        Bütün törenlerin şölenlerin ayinlerin yortuların dışında                        Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim                        Af dilemeye geldim affa layık olmasam da                        Uzatma dünya sürgünümü benim                        Güneşi bahardan koparıp                        Aşkın bu en onulmazından koparıp                        Bir tuz bulutu gibi                        Savuran yüreğime                        Ah uzatma dünya sürgünümü benim                        Nice yorulduğum ayakkabılarımdan değil                        Ayaklarımdan belli                        Lambalar eğri                        Aynalar akrep meleği                        Zaman çarpılmış atın son hayali                        Ev miras değil mirasın hayaleti                        Ey gönl

  Bazen size yapılan bir haksızlık sonucu,   bazen de yaşadığınız olaylar ve tecrübeler sonucu özlü söz niteliğinde bir iki cümle dökülür dilinizden. Onlardan birini siz değerli dostlarla paylaşmak istedim. “Toprağı fazla sularsan çamur, una su katarsan hamur, liyâkat ehline değer verirsen sırta samur, liyâkatsız kişiye görev verirsen sırta kambur olur.” Toprak suya ihtiyaç duyar; güneşe ihtiyaç duyduğu gibi. Bunu abartırsanız tarlayı ihtiyaçtan fazla sularsanız tarla çamur olur ve bir ürün elde edemezsiniz. Hamur yapmak için illa ki su lazım. Susuz undan hamur, hamurdan da ekmek yapamazsınız. İşi bilen maharetli ve bilgili insana değer verirsen ister özel şirkette, isterse kamuda olsun; şirketi ve devleti güçlendirir, güzel projeler sunar ve nihayetinde güzel neticeler elde edersiniz. Bu insanları tabiri caizse sırtta taşımak, el üstünde tutmak lazım gelir. Liyâkatsiz, cahil kişiye iş ve görev verirsen bilgisizliği ve beceriksizliğinden ötürü işletmeyi ziyana uğratır, kendi başına

Çıktım Kumalar’a seyrine daldım. Bulamadım senin gibi memleket. Yılkı atlarını dört yöne saldım. Bulamadım senin gibi memleket. Oğuzlardır kökü, Avşar’dır soyu. Eğlenceli geçer bayramı, toyu. Dede Korkut’tandır töresi, huyu. Bulamadım senin gibi memleket. Kepez’de Dikmen’de sürüler gezer. Ormanda koruda tavşanlar tozar. Seven sevdiğine maniler düzer. Bulamadım senin gibi memleket. Mahmarı Obası bırakır hayran. Değirmen Önü’nde kahvaltı, ayran. Ruhuna can gelir edince seyran. Bulamadım senin gibi memleket Serindir suları başka yerde yok. Adaçayı, kekik, vişne, elma çok. Hisari! Sılası yüreğime ok. Bulamadım senin gibi memleket. (Güzel beldem Taşoluk için yazdığım şiir) Ömür GÜRBÜZ       3.10.2021

                             Dinle yavrucuğum öğüdüm sana .                            Sapma adaletten başka bir yana .                            Yalan tatlı gelir nefsinle cana .                            Doğruyu yazmazsa kalem tükensin .                            Yiğidin ipleri namert elinde .                            Ar, namus kalmamış yâdın dilinde .                            Yırtık şalvar giyer durmaz belinde .                            Aslı' ya benzerse Kerem tükensin .                            Yalan sakız olmuş döner ağızda .                            Nine altmışında, gözü yağızda .                            Dede yetmişinde, aklı genç kızda .                            Hakk yoldan çıkarsa hakem tükensin .                            Yakıldıysa orman bina uğruna .                            Satıldıysa kızlar zina uğruna .                            Açıldıysa yollar sine uğruna .                            Kıyameti kopsun âlem tükensin .