ÖMÜR GÜRBÜZ

Cahil ile etme sohbet. Diyen dilin demez olur. Başa gelir türlü illet. Gören gözün görmez olur.   Yürür gider mert yolunda. Güller kurur dost bağında. Hafif kalır dert yanında. Al yanağın gülmez olur.   Gündüzlerin döner leyle. Yolun bitmez deli tayla. Geçit vermez ulu yayla. Ayakların gitmez olur.   Doğru sözüm batar nâsa. Yaban oldum öz gardaşa. Çok bekledim bitsin tasa. Garip çilen dinmez olur.   Köseoğlu azdır dostun.         Yalan değil, haktır sözün. Fayda etmez iki gözün. Ekin ektin, bitmez olur.   ÖMÜR GÜRBÜZ                    27.09.2020  

                     Bazen hüzün, bazen neşe.                    Kül iken döner ateşe.                    Bazen yaza, bazen kışa.                    Bazen toprak gibi sessiz.                    Bazen benzer sert bir taşa.                    Dalgalanır rüzgar gibi.                    Bu gönülden çağlayanlar.                      Bazen karanlık bir gece.                    Bazen sessiz bir hece.                    Bazen olur volkan gibi.                    Bazen çözülmez bir bilmece.                    Bazen çağlar ırmak gibi.                    Sessiz çığlıktır anlayana.                    Bu gönülden çağlayanlar.                     Bazen olurum ayın on dördü                   Bazen tutulurum Mecnun gibi.                   Bazen olurum bir nun gibi.                   Birden elif gibi dikilirim.                   Bazen vav olur eğilirim.                   Bazen avaz avaz bağırırım.                   Bazen Hakk’a havale ederim.              

                        Bir yanım buz keserken, bir yanım bahar.                       Bir yanım kırık dökük, bir yanım pazar.                       Bir yanım hüzün seli, bir yanım nehâr.                       Bir yanım yanar iken, bir yanım coşar.                       Gel aşkıyla yandığım vefasız güzel.                       Gel yanan yüreğime değmesin yâd el.                         Bir yanım koca dağlar, bir yanım durak.                       Bir yanım engin deniz, bir yanım çorak.                       Bir yanım ıssız çöller, bir yanım tuzak.                       Bir yanım yağmur yağar, bir yanım kurak.                       Gel aşkıyla yandığım vefasız güzel.                       Gel yanan yüreğime değmesin yâd el.                         Bir yanım kara gece, bir yanım güneş.                       Bir yanım hummalı düş, bir yanım sırdaş.                       Bir yanım düşman iken, bir yanım kardeş.                       Bir yanım hızlı gider,

                                    Gidişin ardından hüzün soludum.                                   Ardına bakmadan gittiğin zaman.                                  Ömür tezgahında çile dokudum.                                  Ardına bakmadan gittiğin zaman.                                    Döküldü yıldızlar bir bir yerlere.                                  Ay bavulun aldı, çıktı sefere.                                  Umudum kalmadı, saldım sellere.                                  Ardına bakmadan gittiğin zaman.                                    Hoyratça rüzgarlar esti bağrıma.                                  Güneş doğmadı hiç, küstü yüzüme.                                  Kulak   tıkadılar, her gün çağrıma.                                  Ardına bakmadan gittiğin zaman.                                    Köseoğlu; sana her mevsim hâzan.                                  Şikayet etmem hiç, Rabbim'dir   yazan.                            

                Dedim; güzel gitme, yollar tükenmez.                 Dedi; gideceğim, yazım silinmez.                 Dedim; sensiz geçen ömür yaşanmaz.                 Dedi; benden sana hayır bulunmaz.                   Dedim; sararırsın gonca gül gibi.                 Dedi; gönül benim, yanarım kül gibi.                 Dedim; yalvartma yâr, beni kul gibi.                 Dedi; saçılırım bozuk pul gibi.                   Dedim; sensiz hiçim yaşamam fazla.                 Dedi uğraştırma yürü, git hızla.                 Dedim; ne yapayım sendeki nazla.                 Dedi; seviyorsan yanarsın közle.                   Dedim; Köseoğlu Mecnunun olmuş.                 Dedi; artık senin miâdın dolmuş.                 Dedim; gönül bahçem sararmış, solmuş.                 Dedi hayat benim, ellere n’olmuş.                   ÖMÜR GÜRBÜZ     01.09.2020