ÖMÜR GÜRBÜZ

                 Hak ve doğruluk değil, yalakalık revaçta.                  Hakikat ezeldendir kötülükle savaşta.                  Yemek yapalım dedik, balık yandı tavada.                  Haydi söyleyin gayrı, kim galip bu yarışta?                  Dilin başka söylüyor, riyayla süslü kalbin.                  Zengine bol keseden, fakire farklı tartın.                  Sana da kalmaz dünya, Azrail bekler yolda.                  Oyun içinde oyun, söyle ne olacak sonun?                  Menfaatte birleşmiş zalimler öbek öbek.                  Sömürüden kalmadır, giyer giysisi ipek.                  Sırtlan gibi saldırır, kaynakları görünce.                  Salyasını akıtmış, geri dur, koca köpek.                  Hakk’ tan yana olmayan bize pusu kuruyor.                  Bir dur diyen olmadı, zalim hüküm sürüyor.                  Köseoğlu diyor ki; artık duyun ahları.                  Dünyanın her yerinde mazlumlar kan ağlıyor.            

                      Yüreğime bir gül çizdim kanlı yaş ile.                       Yaktın beni küle döndüm dumana döndüm.                       Nasıl edem nere gidem dertli baş ile.                       Bilemedim teli kırık kemana döndüm.                       Canım aldın, can evimden vurdun ya sende.                       Küstüm sana, faydası yok, geri dönsen de.                       Sende vefasız çıktın, sende hayırsız çıktın.                       Sen de vicdansız çıktın adın batsın.                       Zaman ola devran döne sen de çekesin.                       Yitiresin umudunu heder olasın.                       Aşka düşe kahrolasın candan bıkasın.                       Ömrün boyu bir kez olsun gülmeyesin.                       Sen ki beni rezil ettin yedi cihanda.                       Yalan oldum talan oldum senin sayende.                       Sende vefasız çıktın, sende hayırsız çıktın.                       Sen de vicdansız çıktın adın batsın.        

                      Bilmiyorum nerdeyim, ne haldeyim, ben kimim                       Ayrılırken kimliğim, adresim sende kalmış.                       Tebessümü yüzüme çok görüyor matemim                       Güldüğümü gösteren tek resim sende kalmış.                       Akların kaybolduğu, rengin ahenk bulduğu                       Toprağın kadehine ab-ı hayat dolduğu                       Bir gül için, bülbülün saçlarını yolduğu                       Aşkın harman olduğu o mevsim, sende kalmış.                       Nerede o çocuksu, o şımarık hallerim,                       Saçlarına hasreti tanımayan hallerim,                       Rengarenk rüyalarım, toz pembe hayallerim                       Tekmil neşem, sevincim, hevesim, sende kalmış.                       Ayıplama, kınama, kahveye gidiyorsam,                       Avunabilmek için bir tavla atıyorsam,                       Garson çay uzatırken ben aklımda diyorsam,                       Sende kalmış demekt

                                                  Son kaya iniyor kuyu aydınlanıyor.                                                   Ses insanın derinlerde parlayan,                                                   Son isyan denemesi oluyor güzel.                                                   İçimde yaman tutuk bir şair doğuyor.                                                   Tut elimden.                                                   Dosta düşmana karşı bir iyi konuşayım.                                                   Tut.                                                   Kulede saat kırılmasın.                                                   Geyikler sağır,                                                   Rüyalar boğuk olmasın.                                                   Son kral ağlıyor,üstünde son kuş yoruluyor.                                                   Halkın kayıp annelere karşı saygısı yok.                                                

                       İnsan bu su misali kıvrım kıvrım akar ya.                        Bir yanda akan benim obur yanda Sakarya.                        Su iner yokuşlardan hep basamak basamak.                        Benimse alın yazım, yokuşlarda susamak.                        Her şey akar, su, tarih, yıldız, insan ve fikir.                        Oluklar çift; birinden nur akar; birinden kir.                        Akışta demetlenmiş, büyük, küçük, kâinat.                        Şu çıkan buluta bak, bu inen suya inat?                        Fakat Sakarya başka, yokuş mu çıkıyor ne.                        Kurşundan bir yük binmiş, köpükten gövdesine.                        Çatlıyor, yırtınıyor yokuşu sökmek için.                        Hey Sakarya, kim demiş suya vurulmaz perçin?                        Rabbim isterse sular büklüm büklüm burulur.                        Sırtına Sakarya’nın, Türk tarihi vurulur.                        Eyvah, eyvah, Sakarya’m,

                       Kar yağıyor arzın üstüne,                        Örtüyor günahları bembeyaz örtü.                        Sokaklarda üşüyen paltosuz insanlar ilişiyor gözüme.                        Kimsesiz çocuklar ve hayvanlar geçiyor buzlu yollardan.                        Ve muhafazalı bir yer aramakla meşgul, her bir mahlûkat.                        Uykuya daldı bak yağışıyla tüm nebatat.                        Gözlerimi kamaştırdı güneşle buluşunca kar.                        Ve suretin düştü aklıma yar.                        Bilmem görür mü bu garip, senli bir bahar?                        Kuşların cıvıltısı azaldı yağınca kar.                        Açlıktan sesleri çıkmıyor her hâl.                        Bir parça ekmeği kapıp kaçıyor bir serçe.                        Ürkek ve titrek bir yürüyüşle.                        Hızlı adımlarla işe giden insanlar.                        Anne sarmış yavrusunu paltosuna.