ÖMÜR GÜRBÜZ

                                                                               Hakikat şehrinde bir güzel gördüm.                                                       Bir göreni göremedim ne çare.                                                       Sevdayı aşkından yanıp kül oldum.                                                       Bir bilen yok soramadım ne çare.                                                       Bir zaman bekledim Leyla dağını.                                                       Bir zaman bekledim gül budağını.                                                       Bir zaman bekledim yar otağını.                                                       Vasılı yar olamadım ne çare.                                                       Andelibin işi ahu zar olur.                                                       O nasıl güldür ki tezce har olur.                                                       Bir gönül kul olur gah

                           Gurbet elde çok dolaştım.                            Bulamadım candan bir dost.                            Nice karlı dağlar aştım.                            Bulamadım candan bir dost.                            Gurbet bana mesken oldu.                            Bak gözlerim yaşla doldu.                            Kalbim durdu, yüzüm soldu.                            Bulamadım candan bir dost.                             Ziyan oldu ömrüm benim.                            Garip kaldı yurdum, yerim.                            İnan kalmadı hiç halim.                            Bulamadım candan bir dost.                            Dağdan dağa köprü kurdum.                            Araya araya yoruldum.                            Yüzümü Rahman’ a vurdum.                            Bulamadım candan bir dost.                           Köseoğlu çok aradın.                            Anı uğruna harcadın.    

                             MONA ROZA-SEZAİ KARAKOÇ(YORUM:Ö.GÜRBÜZ)                               M onna Rosa, siyah güller, ak güller;                              Geyve'nin gülleri ve beyaz yatak.                              Kanadı kırık kuş merhamet ister;                              Ah, senin yüzünden kana batacak,                             Monna Rosa, siyah güller ak güller!                             U lur aya karşı kirli çakallar,                             Bakar ürkek ürkek tavşanlar dağa.                             Monna Rosa bugün bende bir hal var,                             Yağmur iğri iğri düşer toprağa,                             Ulur aya karşı kirli çakallar.                             A çma pencereni, perdeleri çek;                             Monna Rosa, seni görmemeliyim.                             Bir bakışın ölmeme için yetecek;                             Anla Monna Rosa ben öteliyim...                            

  Senden ayrı sanma ki, yârim ben   yaşıyorum.   Bir zamanlar  nurumsun, güneşimsin  dediğim.   Şimdi ben;  çölde suya hasret gibi hasretim.   Söyle, ayrılığı ben mi yarattım sevdiğim?    Gonca güller misali açmıştın, aşk dalında.  Neler feda etmezdim ki yar, senin uğrunda.  Bir kez  dönüp arkana bakmadan bıraktın yar.  O  karanlık, zifiri, olmayası akşamda.    Yazdığım her satırda, seni düşünüp, andım.  Nefesim  sendin yarim, sensiz nasıl yaşardım.  Firaktan söz etmesin, kimseler bana artık.  Tek tesellim oldu yâr, yazdığım satırlarım.    Köseoğlu der ki ol hicran yarası bitmez.  Hayalin hep karşımda,  aklımdan bir an gitmez.  Ağaçlar kalem olsa, deryalar da  mürekkep.  Yazamazlar bu aşkı, dünyada  umman yetmez.    ÖMÜR GÜRBÜZ                  18.03.2001

                                            Vurdum sazın teline.                                Dostlar bugün dertliyim.                                Düştüm yârin peşine.                                Ben bir zalim sevmişim.                                Mızrabı vurdum saza.                                Dertli dertli çalıyor.                                Baharlar döndü yaza.                                Aklım yarda kalıyor.                                Sazımın teli kopmuş.                                Çok dokundu bu bana.                                Yar da hiç insaf yokmuş.                                Kaçtı gitti yabana.                                Sazı koydum elimden,                                Yârin baktım resmine.                                Umudum yok yar senden?                                Alıştım hasretine.                               ÖMÜR GÜRBÜZ