ÖMÜR GÜRBÜZ

           Selam Aleyküm sevgili dostlar, değerli takipçiler. Facebook' ta son zamanlarda gözüme çarpan bir paylaşım, beni yaraladı ve bu yazıyı kaleme almaya karar verdim. Takdir siz değerli dostlarımın. Amacım kimseyi rencide etmek değil, hakikate vesile olabilmek.             Paylaşım şöyle: ”Yüreğinde yoksa bir parça merhamet, ne yapsın sana 6666 ayet.”   Biraz düşünülecek olursa, mazaallah insanı küfre yaklaştıran bir paylaşım bu bence. Bir ayeti kendine rehber edinip kurtuluşa eren, cennetle müjdelenen 4 büyük halife ve sahabeleri gözümüzün önüne getirelim. Bazı sözleri söylerken ya da sanal ortamda paylaşım yaparken bu sözlerin aslı nedir, menbaı nereden geliyor ve hangi düşünceye hizmet ediyor araştırılması gerekir. Müslüman feraset sahibi olandır. Cehalet sapağında olan değil. Aman dikkat!          Kuran kalplere şifa, dertli gönüllere deva, doğru yola sevk eden ve öğüt veren bir rehber, belalardan ve dalaletten  emin kılan bir kaledir. Yüce Rabbimiz Yunus Sur

                  Sözde senden kaçıyorum                   Dolu dizgin atlarla                   Bazen sessiz sevdasın                   İpekten kanatlarla                   Ama sen hep bin yıllık bilenmiş inatlarla                   Karşıma çıkıyorsun                   En serin imbatlarda                   Adını yazıyorum                   Bulduğun fırsatlarla                   Yüreğimin başına noktalarla, hatlarla                   Baş başa kalıyorum sonunda heyhatlarla                   Sözde senden kaçıyorum                   Dolu dizgin atlarla                   Ne olur bir gün beni                   Kapından olsun dinle                   Öldür bendeki beni                   Sonra dirilt kendinle                   Çarpsam kara sevdayı                   En azından yüz binle                   Nasıl bağlandığımı                   Anlarsın kemendinle                   Kaç defa çıkıp gittim                   Buralardan yeminle                   Ama her defasında    

                    Gonca güldün, bak soldun.                     Yüreğime dert oldun.                     Bir görünüp kayboldun.                     Hayal misin, düş müsün?                     Doymadım genç yaşıma.                     Zehir kattın aşıma.                     Bela açtın başıma?                     Baykuş musun, kuş musun?                     Yandı yürek kor oldu.                     Terk edişin zor oldu.                     Bak gözlerim kör oldu.                     Dolu musun, boş musun?                     Baş koymadın dizime.                     Uyku girmez gözüme.                     İnanmazsın sözüme.                     Nahoş musun, hoş musun?                     Köseoğlu ol Mecnun.                     Kül eyledi, yar od’un.                     Sona geldik bu yolun.                     Bahar mısın, kış mısın?                     ÖMÜR GÜRBÜZ                                          11.01.2020

                    Aşkın hudûdunu aştı muradım,                     Maksûda varıştır senden sonrası;                     Erenler katına belki bir adım,                     Belki bir karıştır senden sonrası.                     Farkına varınca olup bitenin,                     Kırdım zincirini nefsin, bedenin!                     Beni aşkın ile ıslah edenin,                     Lütfuna eriştir senden sonrası...                     Bana bu gayreti sağlayan kudret,                     Eyyûb'ün sabrından aldığım ibret.                     Ne riya, ne kibir, ne kin, ne nefret;                     Ebedî barıştır senden sonrası.                     Bir gonca Bakî'nin gül destesinden,                     Bir yudum sakînin sır testisinden,                     Yüce Mevlâna'nın gel bestesinden,                     Feyz alış veriştir senden sonrası.                     Kevser sarhoşuyum meyhane değil,                     Hiçbir zevk böylesi şahane değil,    

                   Doktor, benim derdim bambaşka bir dert.                    Ağrıyan yerimi sorma boşuna.                    Yazdığın reçete değer mi zahmet?                    Kağıtla kalemi yorma boşuna.                    Kerem eyle, fayda vermez yardımın.                    Tıp ilminde çaresi yok derdimin.                    Her tarafı gurbet olmuş yurdumun.                    Düşünceme tuzak kurma boşuna.                    Gönlüm yığın yığın hasret yüklüdür.                    İçimde tarifsiz keder saklıdır.                    Sökemezsin yaralarım köklüdür.                    Merhem sürüp, sargı sarma boşuna.                    Dost yolları nakışlandı kanımdan.                    Sevdiklerim vergi keser canımdan.                    Sükûta muhtacım, ayrıl yanımdan.                    İncitip günaha girme boşuna.                    Aşk koymuşlar ıstırabın adını.                    Alamadım yaşamanın tadını.                    Yapacaksan eğer bana yardımı.        

                       Sormuşlar “ezelde aşk var mı? ” diye.                        Ben kalpten vuruldum doğmadan önce.                        İster azap deyin ister hediye.                        Meçhule sürüldüm doğmadan önce.                        Yılmadan ben bana beni anlattım.                        Günahı tövbeyle yıkayıp attım.                        Ebed kapısında ölümü taddım.                        Kefene sarıldım doğmadan önce.                        Gönlüme sevdanın güneşi doğdu.                        Şüphe iklimimi ışığa boğdu.                        İlk yağmurum Kâlûbelâ’da yağdı.                        Bulandım duruldum doğmadan önce.                        Sevdim, sevgiliye giden yol uzun.                        Şerbetini içtim ateşin, buzun.                        Bazen girdabına düştüm sonsuzun                        Çok öldüm-dirildim doğmadan önce.                       Duydum ki var varmış, yok yokmuş güya.                       Gerçeği a