ÖMÜR GÜRBÜZ

              Yürü koca dünya yürü.             İnsan gelir sürü sürü.             Yakar gider, gaflet koru.             Bugün varsan, yarın yoksun.               Saç ağarır, bel bükülür.             İşin biter, diş sökülür.             Gözlerinden yaş dökülür.             Bugün varsan, yarın yoksun.               Kâh ağlarsın, kâh gülersin.             Kâh kaçarsın, kâh düşersin.             Kâh durursun, kâh gidersin.             Bugün varsan, yarın yoksun.               Her gördüğün; dostun sandın.             Dünya baki görüp kandın.             Ebed Allah, sen insandın.             Bugün varsan, yarın yoksun.               Köseoğlu; dünya fani.             Veren Hakk’tır alır canı.             Fayda etmez tıpla fenni.             Bugün varsan, yarın yoksun.                ÖMÜR GÜRBÜZ    23.08.2020

                                                Ne bir eksik, ne de fazla.                                               Bu dünyadan gidiyorum.                                               Hiç durmadan en son hızla.                                               Bu dünyadan gidiyorum.                                                 Sizin olsun mevki, para.                                               Ak dediğim çıktı kara.                                               Deva bulmaz bende yara.                                               Bu dünyadan gidiyorum.                                                 Tek sermayem iyilikler.                                               Kabre sığmaz mallar, mülkler.                                               Yüz bin olsa halayıklar.                                               Bu dünyadan gidiyorum.                                                 Artık erdik kutlu gize.                                          

                      Önümüzde karlı dağlar.                     Aş dediler, aşamadım.                     Yâr hasretin yürek dağlar.                     Enginlere taşamadım.                       Yürür iken düştüm yere.                     Her tarafım yara, bere.                     Adın andım, yüz bin kere.                     Yâr yoruldum, koşamadım.                       Hazan oldu, yaprak döktü.                     Üzerime toprak çöktü.                     Hani nerde? Dostlar çoktu.                     Bir rahat gün yaşamadım.                       Köseoğlu der, nâfile.                     Karın doymaz boş laf ile.                     Her gün geçer göç, kâfile.                     Irmak olup coşamadım.                       ÖMÜR GÜRBÜZ                                         11.08.2020

  Ben hüzün yağmurlarıyla yıkandım hep. Mürteci duygular kapladı yüreğimi. Yazın yağdı kar, boran başıma. Kışın ortasında mülteci kaldım. Bulutlar ağladı ahvâlime bakıp. Çiçekler beni görünce yön değiştirdi. Her zaman akan sular kurudu. Kayboldu geleceğe dair umutlarım. İntikam alırcasına hayat, Tek mutlu günü reva görmedi bana. Şimdi her mevsim kış. Dört bir yanım çölle kaplı. Pusulamı kaybetmişim ben doğduğumda. Yine de çıkacağım, Çıkacağım bu cendereden göreceksin. Geleceğim bir gün ansızın kapına. Hasretim bahara hasret gibi yar sana. Yar etmezler seni bana, anlasana…   ÖMÜR GÜRBÜZ