ÖMÜR GÜRBÜZ

                                                       BOYUN BÜKTÜ                                         SORDUM SENİ TURNALARA,                                        BAK TURNALAR BOYUN BÜKTÜ.                                        SORDUM SENİ BULUTLARA,                                        BULUTLARDA BOYUN BÜKTÜ.                                        NERDE SEVDİĞİM YAR NERDE?                                        ARIYORUM GECELERDE.                                        VAR MI BU AŞK TARİFLERDE?                                        SORDUM ŞAİR  BOYUN BÜKTÜ.                                        ATTIM KENDİMİ GURBETE                                        DAYANAMADIM HASRETE                                        VAR MI BU DERDE REÇETE?                                        SORDUM HEKİM BOYUN BÜKTÜ.                                        YALVARDIM GÜZEL RABBİME.                                        AĞLADIM BU KADERİME.            

                             Kapandı gözlerim gençlik çağında.                          Yar seni sonunda aradım buldum.                          Koparma güzeldir, çiçek dalında.                          Mevsim-i baharda sarardım, soldum.                          Kırdılar kolumu, halim kalmadı.                          Bir kelam etmeye dilim varmadı.                          Heyhat! Tutunacak dalım olmadı.                          Deryalar misali kabardım, durdum.                          Köseoğlu, hızla geçiyor yıllar.                          Sonunda Allah’a çıkar tüm yollar.                          Ahdini unuttu, isyanda kullar.                          Aleme geleli ağladım, durdum.                                                ÖMÜR GÜRBÜZ          01.03.2005

                                       MEHMEDİM                          (Askerde kaleme aldığım bir şiir)                          Uzanmış toprağa şehidim yatıyor.                          Nur inmiş yüzüne, göklere bakıyor.                          Her taraf cehennem ateşi yanıyor.                          Mehmetçik pervasızca ölüme atlıyor.                           Mehmedim, Mehmedim sen hiç ölmedin.                           Vuruldun, göz açtın cennetlere uçtun.                           Öyle ulvi, izzetli makam ki şehitlik,                           Yalan dünyadan göçtüğünü bilmedin.                            Dere, tepe demezdi, dağlarda gezerdi.                            Benim en sevdiğim yar Allah’tır derdi.                            Tekbir sesleriyle yer , gök inlerdi.                            Mermiden korkmazdı, ölüme gülerdi.                            3.JAN.SNR.TAB.KOM.BAĞLICA/ŞIRNAK                            Ömür GÜRBÜZ

                                                      Bu acıya katlanamam.                                                       Derdim büyük anlatamam.                                                       Sana aşkımı saklayamam.                                                       Unutmadım hala seni.                                                       Seni nasıl unuturum.                                                       Ancak kalbim avuturum.                                                       Sensiz dünya ölüm bana.                                                       Yaşayamam, kahrolurum.                                                          Betim, benzim hepten soldu.                                                       Gözlerimde yaşlar doldu.                                                       Esen yelden kıskanırdım.                                                       Yarim gitti, gelin oldu.                              

           Kaldı gözlerimde gözlerin            Hangi yöne baksan bilmiyorum            Altınla tartılmaz idi sözlerin            Kan aksa gözümden silmiyorum            Sensiz nefes alamıyorum            Sen bendeydin, bende sende            İnan başkasını göremiyorum            Sen naçar kıldın beni, amansız derde            Ne yapacağım, bilmiyorum            Sensiz nefes alamıyorum            Sensiz yıkıldı bu dünyam            Ne hallerdeyim bilmiyorsun            Darmadağın oldu kalp ayinem            Artık buralarda duramıyorum            Sensiz nefes alamıyorum            ÖMÜR GÜRBÜZ    15.03.2005

             Ben ümitsiz aşkla yoğrulmuşum.              Tepeden tırnağa kederle dolmuşum.              Bir uçtan bir uca savrulmuşum.              Gel yar! Çölde yadınla kavrulmuşum.              Dipsiz bir kuyuya attılar beni              İnandım dostlara, sattılar beni              Yıkılmaz kaleydim, yıktılar beni              Ben bir ab-ı hayat idim, yaktılar beni              Dünya bir han, ben garip yolcu              Aşk büyük bir yalan, aşık yalancı              Sarıyor içimi bir büyük sancı              Çalıyor şarkımızı garip kemancı              Ömür GÜRBÜZ     ŞUBAT 2005

           Sabret; anda nar, gülistan olur.            Birde bakmıssın, ağyar dostan olur.            İnsan kah kul olur, kah sultan olur.            Menfaati bitince harifin düşman olur.            Kara kış biter, ardından bahar olur.            Her gecenin sonunda bir nehar olur.            Dalalete düşer, anda insan har olur.            Hakikat gizli kalmaz, gün gelir izhar olur.              Ömür GÜRBÜZ              05.02.2018

               Sonu hicrandı madem ki bu aşkın...           Seni çok sevmemin lüzumu neydi?           Madem ki sen  beni  unutacaktın?           Vuslatı ummanın  lüzumu neydi?           Bu gönül kapımı açtın, bıraktın.           Neden sevdin sonra, terkedip gittin?           Beni tek başıma koyup ta kaçtın.           Aşığım demenin lüzumu neydi?           Abu hayat olmuştun sen ömrüme.           En büyük sevinçtin, garip gönlüme.           Gidişinle  ateş düştü  böğrüme.           Nefessiz koymanın lüzumu neydi?           Ömür GÜRBÜZ           Nisan 2005

              Zaman geçerde; unutulmaz denenler unutulur               Bu zaman_ı insan ne kadar zalim olsa da               Kader adildir, adalet eder               Bazı anlar unutulmaz, nakşolur beynine               Unutmak istersin unutamazsın.               Doğru söz varken yalana sarılma               Hakikate sarıl, var git yoluna               Mevsim kara kış olsa da               Her kışın ardından bir bahar gelir               Karanlıklar payidar olmaz.               Her geceden sonra bir nehar gelir               Nuruyla aydınlatır tüm kainatı               Nerde kaldı insanlık               Revaca çıktı yalakalık, züppelik               Herkes özünden cüda, dinden olmuş bihaber               Sersemleşmiş beyinler               Uyutmuşlar dizi, futbol, filimle               Ağlarıyla örmüş, etmişler bizi lime lime               Uyan artık ne ile uğraştasın               İliklerimiz emiyor, sen uyurken keneler.