NE ÇARE

        

        

      

                                                      Hakikat şehrinde bir güzel gördüm.

                                                      Bir göreni göremedim ne çare.

                                                      Sevdayı aşkından yanıp kül oldum.

                                                      Bir bilen yok soramadım ne çare.

                                                      Bir zaman bekledim Leyla dağını.

                                                      Bir zaman bekledim gül budağını.

                                                      Bir zaman bekledim yar otağını.

                                                      Vasılı yar olamadım ne çare.

                                                      Andelibin işi ahu zar olur.

                                                      O nasıl güldür ki tezce har olur.

                                                      Bir gönül kul olur gah hünkar olur.

                                                      Ben bu sırra eremedim ne çare.

                                                      Bir gülün ki harı vardır yar demem.

                                                      Kansız didelere ahu zar demem.

                                                      Yüzünü görmeden yarim var demem.

                                                      Ben bu yari bulamadım ne çare.

                                                      Niceleri yar der gönlü binada.

                                                      Niceleri yar der gönlü zinada.

                                                      Nicesinin gönlü bey'ü şirada.

                                                      Bu yar kimdir bilemedim ne çare.

   

                                                     Duydum ki yarimin yeri Kaf imiş.

                                                     Dillerde söylenen kuru laf imiş.

                                                     Aslını sorarsan nun u kaf imiş.

                                                     Pâyine yüz süremedim ne çare.

                                                     Meded Pir-i Sanii bir gör halimi.

                                                     Bu Salih'e çok ettiler zulümü.

                                                     Aç vuslat perdesin göster yüzünü.

                                                     Çok ağladım gülemedim ne çare.

  

                                                     ŞİİR:SALİH BABA

                                                     YORUM:ÖMÜR GÜRBÜZ