TADI KALMADI

 

Neye tutunduysam, elimde kaldı.
Her geçen zaman da, ömrümden çaldı.
Viran oldu gönlüm dertlere saldı.
Hayatın bende bir adı kalmadı.

Kurudu dereler, kalktı bereket.
Kabristana doğru, oldu hareket.
Bu gidişle benim sonum felaket.
Ekmeğin suyun da, tadı kalmadı.

Her taraf toz duman; savaş, kan, zulüm.
Sanki dünya benim susuz bir gölüm.
Kaçış yok herkesi, bulacak ölüm.
Gülmedi talihim,  şadı kalmadı.

Hisârim yazacak, dur diyor kalem.
Oysa yüreğine, doluyor elem.
Ne söylesem acı, kokuyor kelam.
Ar, haya iflas ta, yadı kalmadı

Ömür GÜRBÜZ      10.8.024