ÖMÜR GÜRBÜZ

  Neye tutunduysam, elimde kaldı. Her geçen zaman da, ömrümden çaldı. Viran oldu gönlüm dertlere saldı. Hayatın bende bir adı kalmadı. Kurudu dereler, kalktı bereket. Kabristana doğru, oldu hareket. Bu gidişle benim sonum felaket. Ekmeğin suyun da, tadı kalmadı. Her taraf toz duman; savaş, kan, zulüm. Sanki dünya benim susuz bir gölüm. Kaçış yok herkesi, bulacak ölüm. Gülmedi talihim,  şadı kalmadı. Hisârim yazacak, dur diyor kalem. Oysa yüreğine, doluyor elem. Ne söylesem acı, kokuyor kelam. Ar, haya iflas ta, yadı kalmadı Ömür GÜRBÜZ      10.8.024

Bitmedi telaşın, doymadı gözün. Artık itibari kalmadı sözün. Günler aylar geçti, bak geldi güzün. Tükendi sermayen, bitti bak ömrün. Topladın parayı, zekat vermedin. Kanayan yaraya, ilaç sarmadın. Ömründe Kabe'ye, yüzün sürmedin. Tükendi sermayen, bitti bak ömrün. Beş vakit okunan, ezanı duydun. Kulluğu unutup, nefsine uydun. Cuma vakitleri, kafeye tüydün. Tükendi sermayen, bitti bak ömrün. Her türlü zevk, sefa, bolluğu tattın. Makam mevki için, dostunu sattın. Ömrünü tüketip, yan gelip yattın. Tükendi sermayen, bitti bak ömrün. Biz aciz kullarız, O mutlak Aziz. Şaşkınız biçare, günahkarız biz. Yürüyoruz her yer; karanlık, dehliz. Tükendi sermayen, bitti bak ömrün. Hisârim gelince, Hüda'dan emir. Altını dövsen de, olmaz ki demir? Girince mezara, bey, paşa, amir. Tükendi sermayen, bitti bak ömrün. Ömür GÜRBÜZ         14.8.2024