ÖMÜR GÜRBÜZ

  Yoruldu bedenim, tutmazken kolum. Her gün biraz daha, yanarken solum. Koşarak yürürken, bitmiyor yolum. Giderken ardında enkaz bıraktın.   Terk eden insana, ne denir bilmem? Gözlerim kan ağlar, bir damla silmem. Var keyfini sen sür, ben gayrı gülmem. Giderken ardında enkaz bıraktın.   Güneş yakmaz oldu, bedenim ateş. Değiştirdin beni, oldum bak serkeş. Düşmemi bekleyip, ittin ya kalleş. Giderken ardında enkaz bıraktın.   Kızsam da aslında, unutmak çok zor. Kapladı kalbimi, her yanım da kor. Benli rüyaları, artık hayra yor. Giderken ardında enkaz bıraktın.   Düşlerimiz vardı, Kaf Dağı kadar. Nefesim daraldı, dünya bana dar. Hisâriyim, yalnızlığım, bana yar. Giderken ardında enkaz bıraktın. 10.7.2024      Ömür GÜRBÜZ

  Bir yabancı gibi, çekip gidersin. Değil miydin  benim, tomurcuk gülüm? Söyle bize bunu, nasıl edersin? Yeşile dönerken, kurudu dalım. Aşkın hırkasını, eğninden soyup. Resimleri tek tek, bavula koyup. Nasıl gidersin yâr, şeytana uyup? Kime bu kaprisin, kime bu çalım? Bu kadar basit mi, terk edip gitmek? Ölümsüz sevgimi, kenara itmek. Hoşçakal demeden, kaybolup yitmek. Aklına gelmez mi, perişan halim? Senle dolu iken, benim her anım. Ruhumu kabz ettin, acıyor canım. Bedenim iflas ta, çekildi kanım. Kan düşmanım mıydın söyle be zalim? Dikenli yollara düşürdün beni. Her mevsim zemheri, sarıyor teni. Ölürüm unutmam, sevdiğim seni. İster musallaya, sürülsün salım. Bilirim Hisâri, ne dese boştur. Ölse de kalsa da, ellere hoştur. Geç kalma sevdiğim, durma sen koştur. Serilir tabuta yeşilim, alım. 23.7.2024     Ömür GÜRBÜZ