YIKILDI KOCA BİNALAR

Nasıl anlatılır bu, ne denilir, bilmem ki?

Yıkıldı koca binalar, altında kalan benim.

Yandı yürek kor oldu, bundan sonra gülmem ki!

Bahar olsa ne yazar, günbegün solan benim.

Koca enkaza döndü, Adıyaman, Maraş'ım.

Günlerdir hüzünlüyüm, kan akıtır gözyaşım.

Takılır lokmalarım, zehire döndü aşım.

Düşündükçe depremi, acıyla dolan benim.

Koca medeniyetler, dakikada hiç oldu.

On beş günlük çiçekler, daha açmadan soldu.

İnsanlar yoldan çıktı, etrafa hırsız doldu.

Hain, namert, arsıza korkular salan benim.

Kadim şehir Hatay'ım, sanki göç edip gitmiş.

Tarih kokan eserler, şimdi silinip yitmiş.

Ören olmuş yurtlarda, baykuşlar konup ötmüş.

Harabeler içinde enkaza dalan benim.

Sarsıldı on bir şehir; hepsi bizim canımız.

Halkça eksik kalacak, artık hep bir yanımız.

Rabbim muhafaza et, eksilmesin şanımız.

Türk'tür adım; maziden, ibretler alan benim.

Ömür GÜRBÜZ                  28.2.2023