Dalından koparak yapraklar düşer. Savrulup kaybolur, yeller içinde. Yanıktır türküsü, ciğeri deşer. Asırlar boyunca, teller içinde Hayaller kurulur ev, araç için Şehirler yıkılır; tahtla taç için Adama kıyılır, bir haraç için Kayıp gidiverir, seller içinde Saygıyı kaybetmiş, şimdiki nesil. İhtiyara derler; Hey! Naber, fosil. Her mezunu adam etmez ki tahsil. Yüzünü düşürür, eller içinde. Kimseler aramaz, saklanıp yitsen. Kıymetin bilinmez, iyilik etsen. Kaderden kaçılmaz, her nere gitsen. Götürürler birgün, sallar içinde. Yarın mahşer günü, divan kurulur. Yaptığın her şeyden, hesap sorulur. Cennet ve cehennem, anda görülür Hisari ne yapar, haller içinde? Ömür Gürbüz 23.12.2024
Nereye gidiyor dünyanın sonu? Genci, ihtiyarı şaşırmış yönü. Atiden habersiz, bilmiyor dünü. Savrulur meçhule, insan dediğin. Kardeş kardeşiyle, atışır iken. Dönüm tarla için, itişir iken. Bülbüller acıyla, ötüşür iken. Savrulur meçhule, insan dediğin. Hazana varmadan, kurudu yaprak. Her gün milyonları, alıyor toprak. Dünya yorgun düştü, cemali yıprak. Savrulur meçhule, insan dediğin. Mülk, petrol uğruna, cana kıyarlar. Mazlum ülkeleri, bir bir soyarlar. Adına özgürlük, barış koyarlar! Savrulur meçhule, insan dediğin. Korkudan mazlumlar, kuytuya siner. Bomba yağmur olup, üstüne iner. Mazlum diyarlarda, ocaklar söner. Savrulur meçhule, insan dediğin. İnsanlık ziyanda, bozuldu kimya. Hîsâri iyiye gitmiyor dünya. Gördüklerin bil ki kötü bir rüya. Savrulur meçhule, insan dediğin. Ömür GÜRBÜZ 25.6.2025
Yorumlar
Yorum Gönder