NOKTADA ZAMAN

                    Gönül kurşun yemiş yaralı ceylan,
                    Döndüğü noktadan bin yıl uzakta.
                    Yürek ateş düşmüş kuru bir harman,
                    Yandığı noktadan bin yıl uzakta.

                     Ne nişan bozulur, ne düşer tetik.
                     Zaman kanlı tezgâh, acılar mekik.
                     Umut yavrusunu yitiren keklik.
                     Konduğu noktadan bin yıl uzakta.

                     Şans ne ki? Bir doğar, ölür bin kere.
                     En güzel arzular kalır mahşere.
                     Sevginin meyvesi dalından yere.
                     İndiği noktadan bin yıl uzakta.

                     Çıkar oyunbazlar ikbâl katına.
                     Tepeler dağları alır altına.
                     Dostluk sürücüsü vefa atına.
                     Bindiği noktadan bin yıl uzakta.

                     Esasta her canlı mutlak bir ceset.
                     Dünyamız soluyan ufak bir ceset.
                     Evren teneşirde çıplak bir ceset.
                     Yunduğu noktadan bin yıl uzakta.

                     Abdurrahim KARAKOÇ