BİR ADIN KALMALI

                        Bir adın kalmalı geriye,
                        bütün kırılmış şeylerin nihayetinde.
                        Aynaların ardında sır,
                        Yalnızlığın peşinde kuvvet,
                        Evet nihayet,
                        Bir adın kalmalı geriye
                        Bir de o kahreden gurbet.

                        Sen say ki;
                        Ben hiç ağlamadım.
                        Hiç ateşe tutmadım yüreğimi.
                        Geceleri, koynuma almadım ihaneti.
                        Ve say ki,
                        Bütün şiirler gözlerini,
                        Bütün şarkılar saçlarını söylemedi.
                        Hele nihavent,
                        hele buselik hiç geçmedi fikrimden.
                        Ve hiç gitmedi,
                        bir topak kan gibi adın,
                        içimin nehirlerinden.
                        Evet yangın,
                        Evet salaş yalvarmanın korkusunda talan,
                        Evet kaybetmenin o zehirli buğusu,
                        Evet nisyan.
                        Evet kahrolmuş sayfaların arasında adın.
                        Sokaklar dolusu bir adamın yalnızlığı.
                        Bu sevda biraz nadan,
                        Biraz da hıçkırık tadı,
                        Pencere önü menekşelerinde her akşam.

                        Dağlar sonra oynadı yerinden.
                        Ve hallaçlar attı pamuğu fütursuzca.
                        Sen say ki,
                        yerin dibine geçti
                        geçmeyesi sevdam.
                        Ve ben seni sevdiğim zaman,
                        bu şehre yağmurlar yağdı.
                        Yani ben seni sevdiğim zaman,
                        ayrılık kurşun kadar ağır,
                        gülüşün kadar felaketiydi yaşamanın.
                        Yine de bir adın kalmalı geriye,
                        bütün kırılmış şeylerin nihayetinde.
                        Aynaların ardında sır,
                        Yalnızlığın peşinde kuvvet,
                        Evet nihayet,
                        Bir adın kalmalı geriye.
                        Bir de o kahreden gurbet,
                        Beni affet;
                        Kaybetmek için erken, sevmek için çok geç.

                        AHMET HAMDİ TANPINAR