YAR OLAMADIN

                      Vurduğun her yerden gül biter sanma.
                      Sen beni ilk defa yaralamadın.
                      Ben sana kul köle olurdum amma.
                      Sen bana bir günlük yar olamadın.

                      Bu kadar yüklenmek var mı susana
                      Yerimde olup ta çıldırmasana.
                      Ben gönül köşkümü açtım da sana.
                      Sen sokak kapını aralamadın.

                      Hançerle mavzerle yıkılmazdım da
                      Süründüm aklımı senle bozdum da.
                      Ben sana yüzlerce roman yazdım da
                      Sen bana bir satır karalamadın.

                      On binde bir kula nasip olsam da
                      Kadrimi bilmedin nimet olsam da.
                      Ben senin bağına rahmet olsam da.
                      Sen benim dağıma kar olamadın.

                      Kalplere şifalar sunan meyvaydım.
                      Her keyfe kedere derde devaydım.
                      Ben senin bahtına gülen ayvaydım.
                      Sen bana ağlayan nar olamadın.

                      Yıllara mal oldu gözümden düşmen.
                       Ey şimdi aynayla kavgalı düşman.
                       Her zaman mahçupsan her zaman pişman.
                       Sen kendi kendine yar olamadın.

                       CEMAL SAFİ