İBRAHİM SADRİ-YALAN

                        hadi gidiyorsun
                        yürekten kan gidiyor,sen gidiyorsun
                        herşey gidiyor
                        gökte bulut,dağda kar,düzde kervan gidiyor
                        solgun bir gül oluyor insan
                        bir demet kır çiçeği ölüyor sen gidiyorsun
                        ne ucuz yaşıyorsun,ne kolay
                        bir kristal gibi ellerimden düşüyorsun
                        bakma öyle
                        ben kanıyorum sen üşüyorsun

                        kolay değil bir yalan bu
                        yaralayan kanayan koca bir yalan
                        yalan işte
                        sevdiğim yalan
                        şarkılardan arta kalan ve sabah buğusu
                        ve tarla faresi ve ekmek derdindeki işçi kalbi gibi
                        yumuşak sıcak bir yalan
                        ıslak gözlerimle geçiyorum
                        yaralı bir ceylanın kalbinden
                        ceplerimde kül var
                        bir yangından arta kalan

                        sorduğum adreslerde kimse olmuyor
                        ve kimse olmuyor ben sorduğum zaman
                        her şey bir yalan gibi yandığı zaman
                        yalnız olduğunu anlıyor insan
                        anladım ve geçtim
                        yaralı bir ceylanın kalbinden

                        aynamı kırdım fotoğraflarımı yaktım
                        nasıl da acımasızdım tafralarıma karşı
                        nasıl da umarsız

                        su gördüm düşümde
                        karanlıktı ve gürültüyle çağlıyordu
                        ceplerimde kül vardı ve yanıyordu
                        sonra sabah oluyor
                        ve bir ceylan kalbinde alem ağlıyordu

                        hayır diyordu bir dağ köylüsü
                        hiçbir şey için geç değil
                        ve geç değil bir şey için hiçbir şey
                        bişey vardı öyleyse bişey
                        beni çeken
                        gecenin duldasından uzağa
                        kocaman çayırlara çeken bişey
                        gümrah ırmaklara
                        sonra sıcağa sonra acıya
                        sonra yaralarıma merhem olmaya kapıma dayanan
                        bişey

                        tutsana beni,bırakmasana
                        olsun yaralasana
                        olsun,ağrısa da
                        yalan da olsa,kalsana

                        dağ köylüsü
                        aşkın olduğu yerde ben varım
                        sen olmasan da ben varım
                        yağmur yağar saçlarım filizlenir
                        bir yıldız düşer omuzlarıma
                        ıslık çalar ıslanır şarkılarımı söyler geçerim kapından
                        camların buğusundan ve yağmurun kokusundan
                        tanırlar beni
                        bilirler
                        en iyi yalanlarını ben alırım onların
                        adresler sorarım kimseler oturmaz orda
                        ve kimseler olmaz ben sordukça

                        dağ köylüsü
                        şimdi gidersen
                        şimdi git
                        kalırsan şimdi.