HALET-İ RUHİYE

                   Bir türkü tutturmuş gidiyorum.

                   Karanlık,ıssız gece yarıları dolanırken sokaklarda.

                   Bir gölge pervane olur her yanında.

                   Ve idraki muhal bir halet  içindeyim.

                   Kar altında güneşe hasret  kardelen gibi.

                   Bahara, güneşe, hürriyete hasretim ben şimdi.

                   Semanın enginliğinde kayboluyorum.

                   Sokak lambaları gibi yıldızlar eşlik ediyorlar yollarda bana.

                   Bir kar tanesi olmak istiyorum.

                   Ve düşmek istiyorum en sevgilinin bulunduğu topraklara.

                   Hayatın geri vitesini arıyorum maziye dalınca.

                   Yalnızken bulur insan kendini.

                   Bir sabah ezanında,vakti seherde.

                   ÖMÜR GÜRBÜZ                    01.03.2003