UYAN ARTIK YİĞİDİM

                     
                      Istırâbdır yiğidim azığımız, hicrandır.
                      Mirasımız mahkûmdur, mahzundur, perişandır.

                      Gene de ye’se düşme yiğidim; imtihandır.

                      Filizlenen her ölüm, mazlumlara nişandır.

                      Ne gönüllerde sevinç, ruhlarda beyaz kaldı.

                      Ufka bir bak, ilerle; inkılâba az kaldı.

                      Ülkemden hatırıma hep sefiller geliyor.

                      Bin yüzlü Ebrehe’ler, kara filler geliyor.

                      Şimdi devran değişti; ebâbiller geliyor.

                      İbrahim bahçesinden taze güller geliyor.

                      Âlemde, duyulacak kutlu bir âvaz kaldı.

                      Ufka bir bak yiğidim; inkılâba az kaldı.

                      Çöküyor sırtımızda yükselen vahşi duvar.

                      Heykeller kırılıyor; dökülüyor mumyalar.

                      Toprağın sinesinde umut var, heyecan var.

                      Okşadığın her kökten fışkırıyor bir bahar.

                      Buzlar çözüldü; kıştan kuru bir ayaz kaldı.

                      Ufka bir bak yiğidim; inkılâba az kaldı.

                      Gözlerin âyet âyet büyüyen bir bebektir.

                      Ellerin sokaklarda uçuşan kelebektir.

                      Sana rehberlik eden ne cindir, ne melektir.

                      O bir İnsan-ı Kâmil, mücella bir dilektir.

                      O’ndan bize ebedi sürecek bir haz kaldı.

                      Ufka bir bak yiğidim; inkılaba az kaldı.

                      Bulanık akan sular durulacak yeniden.

                      Gökyüzüne direkler vurulacak yeniden.

                      Saâdet menziline varılacak yeniden.

                      Çağlar üstü bir nizam kurulacak yeniden.

                     Cehaletin elinde lanetli bir saz kaldı.

                     Ufka bir bak yiğidim; inkılâba az kaldı.

                     Bu kan kokan coğrafya, bu çığlıklar senindir.

                     Bu gözü yaşlı târih, hıçkırıklar senindir.

                     Yeryüzünde çiğnenen bütün haklar senindir.

                     Prangalı hükümler, aydınlıklar senindir.

                     Yıllardır, uygarlıktan sana hep enkaz kaldı.

                     Ufka bir bak yiğidim, inkılâba az kaldı.

                     Tasalanma yiğidim; zaman bizden yanadır.

                     Külümüzden yükselen duman bizden yanadır.

                     Son durak, son ilahi ferman bizden yanadır.

                     Dünya düşman olsa da, iman bizden yanadır.

                     Kapıları açacak çoşkun bin niyaz kaldı.

                     Ufka bir bak yiğidim, inkılâba az kaldı.

                     Mahzenlerde beklemek ziyan artık, yiğidim

                     Fecr-i sâdık vaktidir; uyan artık yiğidim

                     Ateşlere girsen de, dayan artık yiğidim

                     Hakikate dönüyor rüyan artık, yiğidim

                     Zalimler için karar verildi; infaz kaldı.

                     Ufka bir bak yiğidim, inkılâba az kaldı.

                     ŞİİR: NURULLAH GENÇ

                     YORUM: ÖMÜR GÜRBÜZ