UYANIŞ

                       Bir bahar sabahı uyanırsan erkenden,

                       Başını çevirip bir bakarsan kaldırımlara,

                       Belki görmezsin dahi pencerenin altında.

                       Ya da bulursun beni menekşe misali mor dağlarda.

                       Boyun büker kalırsın, bulamazsan beni  sokaklarda.

                       Dudakların çöl susuzluğunda bir damla suya hasretken,

                       Ardından hoyrat bir rüzgar eserse sıcakta apansız,

                       Bil ki ben oradayım deli deli gezinirken kaldırımlarda.

                       Bir o yana ,bir bu yana savrulur hayatım.

                       Geldiğimi duyunca çıkar mısın yollara?

                       Ya da bir kardelen çiçeği gibi kar altında.

                       Güneşe hasret kalır, beklersin öyle.

                       Hürriyete açmayı dilersin.

                       Sonra bir uyanış, ışık doğar tüm karanlıklara.

                       Ve sen! Doğrul artık, silkelen.

                       Kalk, aç gözünü bak ufuklara.

                       Hakikatı ara, bul, Yusuf (a.s.) misali,

                       Dipsiz kuyularda, çileli zindanlarda.

                       Sayısız rahmet barındırır kainat görebilene.

                       Fani dünya boş gelir, hakikatı görene…

  

                       Ömür GÜRBÜZ                          08.11.2001