EY YAR

                         Ey yar…

                         Kalbime saplanan ilk kurşun sen değilsin.

                         Belki sonda olmayacaksın.

                         Nice acılar çekti bu gönlüm.

                         Dağlar oldular, geldiler üzerime.

                         Sel oldular beni sindirmeye.

                         Çaresiz olmazdım; bu imkansız.

                         Boyun eğmedim hiç, adam saymadıklarıma.

                         Neden bu kadar nefret?

                         Ya da değişir mi bu zihniyet?

                         Suçsuzum dedim,  inanmadılar.

                         Zindanları bana mesken yaptılar.

                         Sindiremediler fikrimden bir an bile.

                         Taş oldum, göğüs gerdim acılara.

                         Set çektim artık gözyaşlarıma.

                         Ve de birde fani aşklarıma.

                        ÖMÜR GÜRBÜZ           03.02.2000