SAVRULUR MEÇHULE İNSAN DEDİĞİN
Nereye gidiyor dünyanın sonu? Genci, ihtiyarı şaşırmış yönü. Atiden habersiz, bilmiyor dünü. Savrulur meçhule, insan dediğin. Kardeş kardeşiyle, atışır iken. Dönüm tarla için, itişir iken. Bülbüller acıyla, ötüşür iken. Savrulur meçhule, insan dediğin. Hazana varmadan, kurudu yaprak. Her gün milyonları, alıyor toprak. Dünya yorgun düştü, cemali yıprak. Savrulur meçhule, insan dediğin. Mülk, petrol uğruna, cana kıyarlar. Mazlum ülkeleri, bir bir soyarlar. Adına özgürlük, barış koyarlar! Savrulur meçhule, insan dediğin. Korkudan mazlumlar, kuytuya siner. Bomba yağmur olup, üstüne iner. Mazlum diyarlarda, ocaklar söner. Savrulur meçhule, insan dediğin. İnsanlık ziyanda, bozuldu kimya. Hîsâri iyiye gitmiyor dünya. Gördüklerin bil ki kötü bir rüya. Savrulur meçhule, insan dediğin. Ömür GÜRBÜZ 25.6.2025