ÖMÜR GÜRBÜZ

  Ey Yar! Tut ellerimden, Yürüyelim seninle mutlu yarınlara. Koşalım el ele kırlarda, Gel beraber Kumalar Yaylası'na çıkalım. Orada yılkı atlarının dört nala koşusunu seyredelim. Ve oturalım bir pınar başına. Kana kana suyundan içelim. Çantamızda getirdiğimiz yiyecekleri çıkarıp, bir mendil yayalım. Yanında bir, iki bardak demli çay olsun. Sen tatlı tatlı konuşurken ben çay karası gözlerine bakayım. Gamzeli gülüşün götürsün beni, kalbinin en derinine. Bir ömür orada kalayım. Ve gece seninle uzanıp, yıldızları seyredelim. Dilekler tutalım, her yıldız kaydığında. Ay ışığında uykuya dalalım. Ve uyanalım güneşin ilk ışığıyla huzurlu yarınlara. Yar olur da seni kırarsam farkında olmayarak.  Bağır, çağır, dök içini. Kırılmam, yeter ki terk etme beni. Sırtını dönme bana. Unutma ne olur sevdiğini. Tut ellerimden yar, sıkı tut. Bırakma ellerimi. Bırakırsan düşerim. Paramparça olurum. Nefessiz kalırım, ölürüm yar ölürüm. Ömür GÜRBÜZ    ...

  Dalından koparak yapraklar düşer. Savrulup kaybolur, yeller içinde. Yanıktır türküsü, ciğeri deşer. Asırlar boyunca, teller içinde Hayaller kurulur ev, araç için Şehirler yıkılır; tahtla taç için Adama kıyılır,  bir haraç için  Kayıp gidiverir, seller içinde Saygıyı kaybetmiş, şimdiki nesil. İhtiyara derler; Hey! Naber, fosil. Her mezunu adam etmez ki tahsil. Yüzünü düşürür, eller içinde. Kimseler aramaz, saklanıp yitsen. Kıymetin bilinmez, iyilik etsen. Kaderden kaçılmaz, her nere gitsen. Götürürler birgün, sallar içinde.   Yarın mahşer günü, divan kurulur. Yaptığın her şeyden, hesap sorulur. Cennet ve cehennem, anda görülür  Hisari ne yapar, haller içinde? Ömür Gürbüz 23.12.2024

  Kalmadı güvenim, kimseye artık. Arsız güçlü, utanma yok, yüz yırtık. Akıl devre dışı, iflas ta mantık. Er sandığım, namert çıktı, neyleyim. Birbirine giren, düzen bozulmuş. Eğri baş tacıyken, doğru ezilmiş. Kalmış garip, bülbül gibi, süzülmüş! Er sandığım, namert çıktı, neyleyim. Tükendi umudum, bu çağdan benim. Kemikten sıyrılır, sinirden tenim. Bunları gördükçe, donuyor kanım. Er sandığım, namert çıktı, neyleyim. Gönül kurtsa, korku bilmez,  yiğitler. Alp gidince, yeri dolmaz yiğitler. İnsan ölür, şehit ölmez yiğitler. Er sandığım, namert çıktı, neyleyim. Hisari'yi sıkar, yalan, dolanlar. Ardı kesilmeyen, yağma, talanlar. Kabrinde dost olur, çiyan, yılanlar  Er sandığım, namert çıktı, neyleyim. Ömür GÜRBÜZ    8.9.2024

  Neye tutunduysam, elimde kaldı. Her geçen zaman da, ömrümden çaldı. Viran oldu gönlüm dertlere saldı. Hayatın bende bir adı kalmadı. Kurudu dereler, kalktı bereket. Kabristana doğru, oldu hareket. Bu gidişle benim sonum felaket. Ekmeğin suyun da, tadı kalmadı. Her taraf toz duman; savaş, kan, zulüm. Sanki dünya benim susuz bir gölüm. Kaçış yok herkesi, bulacak ölüm. Gülmedi talihim,  şadı kalmadı. Hisârim yazacak, dur diyor kalem. Oysa yüreğine, doluyor elem. Ne söylesem acı, kokuyor kelam. Ar, haya iflas ta, yadı kalmadı Ömür GÜRBÜZ      10.8.024

Bitmedi telaşın, doymadı gözün. Artık itibari kalmadı sözün. Günler aylar geçti, bak geldi güzün. Tükendi sermayen, bitti bak ömrün. Topladın parayı, zekat vermedin. Kanayan yaraya, ilaç sarmadın. Ömründe Kabe'ye, yüzün sürmedin. Tükendi sermayen, bitti bak ömrün. Beş vakit okunan, ezanı duydun. Kulluğu unutup, nefsine uydun. Cuma vakitleri, kafeye tüydün. Tükendi sermayen, bitti bak ömrün. Her türlü zevk, sefa, bolluğu tattın. Makam mevki için, dostunu sattın. Ömrünü tüketip, yan gelip yattın. Tükendi sermayen, bitti bak ömrün. Biz aciz kullarız, O mutlak Aziz. Şaşkınız biçare, günahkarız biz. Yürüyoruz her yer; karanlık, dehliz. Tükendi sermayen, bitti bak ömrün. Hisârim gelince, Hüda'dan emir. Altını dövsen de, olmaz ki demir? Girince mezara, bey, paşa, amir. Tükendi sermayen, bitti bak ömrün. Ömür GÜRBÜZ         14.8.2024

  Yoruldu bedenim, tutmazken kolum. Her gün biraz daha, yanarken solum. Koşarak yürürken, bitmiyor yolum. Giderken ardında enkaz bıraktın.   Terk eden insana, ne denir bilmem? Gözlerim kan ağlar, bir damla silmem. Var keyfini sen sür, ben gayrı gülmem. Giderken ardında enkaz bıraktın.   Güneş yakmaz oldu, bedenim ateş. Değiştirdin beni, oldum bak serkeş. Düşmemi bekleyip, ittin ya kalleş. Giderken ardında enkaz bıraktın.   Kızsam da aslında, unutmak çok zor. Kapladı kalbimi, her yanım da kor. Benli rüyaları, artık hayra yor. Giderken ardında enkaz bıraktın.   Düşlerimiz vardı, Kaf Dağı kadar. Nefesim daraldı, dünya bana dar. Hisâriyim, yalnızlığım, bana yar. Giderken ardında enkaz bıraktın. 10.7.2024      Ömür GÜRBÜZ