ÜŞÜYORUM

                       Üşüyorum artık ben.

                       Sensizlik midir tüylerimi ürperten?

                       Ya da hava çok mu soğuk, bilemedim?

                       Günlerden ne, aylardan kasım mı, aralık mı?

                       Bulunduğun yer uzak mı, karanlık mı?

                       Mevsim kara kış olsa, tipi, boran esse ne fark eder.

                       Benim yüreğim her mevsim zemheri zaten.

                       Senin yokluğunda hep bahara hasret kaldım.

                       Hasret kaldım gonca güle, mor menekşeye.

                       Turnalar terki diyar etti gidişinle.

                       Ve bir daha gelmediler bu şehre.

                       Duvarda asılı sazım küstü.

                       Çınarın yaprakları bir bir düştü.

                       Mâh cemaline doyamadığım.

                       Murada eremediğim.

                       Yârim deyip saramadığım.

                       Her gün daha ziyadeleşti gönül sızım.

                       Duyulmaz oldu avazım.

                       Bak şimdi yapayalnızım.

                       Çaresizim, vakti geçti ömrümün.

                       Ben hep üşüyorum.

                       ÖMÜR GÜRBÜZ